Toen ik op de basisschool zat, mocht je nog overal op trakteren; zakjes chips, vuurballen, koetjes repen. Noem maar op. Tegenwoordig mag dat niet meer. Snoep is niet meer toegestaan op de meeste basisscholen dus gaan veel ouders bijvoorbeeld creatief met fruit aan de slag. Je vindt ontzettend veel leuke ideeën op internet. Keuze genoeg. Onlangs werd mijn neefje 5 jaar oud dus hij mocht trakteren. En trakteren, dat is leuk!

Respect voor dieren
Door zowel zijn moeder als zijn tante wordt hij grootgebracht met liefde en respect voor dieren. Wat dat precies met een kind doet, is lastig te zeggen. Zeker als het kind nog maar 5 jaar oud is. Wat onthoudt het kind? Wat doet het met hem dat hij bijvoorbeeld niet naar het Dolfinarium gaat, terwijl vriendjes en klasgenootjes wel gaan? Vindt hij dat erg? Of maakt het hem (nog) niets uit?

Trakteren
“Mam, ik wil denk ik trakteren op iets met dieren’’. “Okay Finn, dat is een leuk idee zeg. Op dieren van fruit?’’. “Nee mam, ik wil trakteren aan arme mensen. Dat zij iets krijgen. Iets met dieren’’. Mijn zus ging samen met haar zoon op onderzoek uit. En ze vonden een geschikte traktatie. Samen maakte ze een kaartje met uitleg voor de juf zodat de juf dit kaartje kon voorlezen aan de klas. De traktatie werd mooi ingepakt en Finn ging trots naar school. Met een bak vol badeendjes. Met deze 30 badeendjes voor zijn 30 klasgenootjes steunt hij arme boeren in Bangladesh. Deze arme boeren krijgen namelijk 5 echte eenden van Oxfam Novib. Eenden die voor eieren zorgen en die de weilanden schoonhouden van insecten.

Wat moet een boer met een nepeendje?
Prachtig vind ik dat. Een kind dat zich belangeloos inzet. Iets weg geeft op zijn verjaardag waar een ander die hij niet kent iets aan heeft. 5 Jaar oud. En nu al een voorbeeld voor velen.
En wat vonden zijn klasgenootjes ervan? Die keken bijna allemaal nog eens in de bak. Kregen ze alleen een badeendje? Was er niet iets te eten? Niet ergens een klein snoepje? En die arme boeren, wat moeten die met een nepeendje? Nepeendjes, die leggen toch geen eieren? Ze waren een beetje teleurgesteld. En Finn, die vond het prachtig! Die vond het ‘’Super!’’.

Samen sterk
Ik kan niet wachten tot ik hem eens mee kan nemen naar het Dolfinarium. Dan gaan we samen een mooi spandoek maken. En voor de ingang staan. Om mensen belangeloos te vertellen dat naar binnen gaan echt niet leuk is. Dat ze beter iets anders kunnen gaan doen. Wellicht zijn de bezoekers een beetje teleurgesteld met onze aanwezigheid en de informatie die wij gaan geven over het dierenleed achter de schermen.
En Finn en ik? Wij zijn hopelijk een voorbeeld. Voor velen, Voor anderen. Voor jou. En wat wij daar van vinden? Wij vinden dat ‘’Super!’’.

Tekst: Marleen 2016
Foto: Marleen

Relevante pagina's:
www.stopdierenleednederland.org/acties-dolfinarium
www.stopdierenleednederland.org/petitiesdolfijnen
www.stopdierenleednederland.org/help-mee
www.stopdierenleednederland.org/blog/opvoeden-ofzo

Als adoptieouder van twee ex-straat hondjes krijg ik zo nu en dan kritiek. Kritiek die zomaar gegeven wordt en die ik lastig vind. Ik vind namelijk dat ik iets goeds heb gedaan door Cho Cho en Nori uit Thailand te adopteren en mee naar Nederland te nemen. En kritiek krijgen op iets waar je voor staat, waar je van houdt en zeer bij betrokken bent, dat is niet altijd even prettig.

'Hondjes uit Thailand? Weet je wel hoe vol de asiels in Nederland zitten?'  'Eerst onze eigen honden.' 'Ik ben er geen voorstander van om al die honden naar Nederland te halen.'  Nu kan ik gaan schrijven over dat de asiels in Nederland helemaal niet overvol zitten met adopteerbare honden. Dat de honden die sociaal en plaatsbaar zijn redelijk snel een fijne plek krijgen. Wat in bijvoorbeeld Thailand of Roemenië een heel ander verhaal is. Ik kan ook schrijven dat dierenliefde in mijn ogen geen grenzen kent. Dat nieuw leven geven aan een hond die leeft in een buitenlandse opvang, waar hij zeer weinig kans heeft om geadopteerd te worden, mijn voorkeur heeft en ik liefdevoller vind dan het kopen van een pup: een hondje dat geboren wordt om verkocht te worden en waar geld mee wordt verdiend. Of dat niet 'al die honden' naar Nederland worden gehaald. Maar alleen 'die honden' die het geluk hebben dat ze ondanks hun verleden sociaal en adopteerbaar zijn, en een mens getroffen hebben die van ze houdt en ze een thuis wil geven.

Toen Nori in september 2014 met mij mee terug vloog naar Nederland had ze een brief bij zich van Soi Dog, de organisatie die haar gered heeft uit een kooi waar ze in zat gepropt met 10 andere honden. Hierin zat ze te wachten op de dood, op een afschuwelijke slachtpartij omdat ze bestemd was voor de vleesindustrie. Gelukkig vond Soi Dog haar op tijd. Nori haar brief heeft mij enorm goed geholpen en wil ik graag delen met de mensen die hun hart hebben open gezet voor hun hond uit het buitenland. Besef dat het verzorgen van een adoptiehond veel van je geduld vraagt. En dat je er heel veel voor terugkrijgt: oprechte dierenliefde.


Nori’s brief

Ik heb je eindelijk gevonden!
Ik heb zo lang gewacht om deel te mogen zijn van jouw familie. Ondanks dat ik blij ben dat ik je gevonden heb, heb ik de eerste tijd wel jouw hulp nodig omdat ik me verdrietig en bang voel.

Ik heb net mijn thuis verloren.
In de opvang van Soi Dog was ik gewend aan de geuren, geluiden en de andere honden die mijn vrienden waren geworden. Ik ga ook mijn verzorgers en vrijwilligers missen die veel tijd met me hebben doorgebracht. Ik ben nu in een nieuwe wereld en zal nieuwe routines moeten leren. Maar dat kan ik. Dat is mijn taak voor de komende weken, alsjeblieft help me daarbij.

BELANGRIJK!
Wanneer ik net aankom, laat me alsjeblieft niet uit mijn reiskennel voordat ik in een veilige omgeving ben (het liefst in je huis) omdat ik erg bang kan zijn en wil vluchten. Het laatste wat ik wil is verdwalen, dus alsjeblieft beloof me dat je me pas uit mijn reiskennel haalt als ik in een veilige omgeving ben. DIT IS HEEL BELANGRIJK.

Als ik aankom, heb ik een microchip.
Het is noodzakelijk dat deze chip geregistreerd staat in het registratie systeem van mijn nieuwe thuisland, het liefst nog voordat ik arriveer. Mocht ik zoek raken, dan kan dit helpen om me sneller terug te vinden.

Halsband met penning.
Zodra ik thuis ben, geef me dan direct mijn nieuwe halsband met een penning met daarop jouw telefoonnummer. Mocht ik verdwalen of zoek raken, dan kan een ieder die me vindt jou bellen en zullen we snel weer herenigd zijn.

Geef me minimaal twee weken om elkaar te leren kennen en om me thuis te voelen.
Stel me in gedachten voor als een leeg vat. Mijn vat is gevuld met stress door alle veranderingen die de afgelopen tijd plaats hebben gevonden in mijn leven. Het duurt een aantal weken voordat de stresshormonen uit mijn lichaam zijn. Tel bij deze stress het feit op dat ik als puppy wellicht niet goed gesocialiseerd ben, wat betekent dat ik misschien niet alle eigenschappen heb geleerd om me aan te kunnen passen aan nieuwe dingen. Mijn vat is op het moment dus aardig gevuld met stress. Als hij overloopt, kan ik misschien overdreven reageren door te grommen, happen of bijten. Help me alsjeblieft en zorg dat mijn vat niet overloopt.

Laat me rustig en kort je andere huisdieren ontmoeten, één voor één.
Laat me de eerste keer je andere honden ontmoeten ergens buiten jouw huis. Een park dat dichtbij gelegen is, kan een goede plek zijn om ons aan elkaar voor te stellen. Als ik nerveus van ze word in mijn nieuwe huis, laat me dan rustig aan ze wennen door bijvoorbeeld een hekje te plaatsen tussen de ruimtes waar we verblijven. Als ik rustig ben, laat ons dan samen zijn, maar altijd met jou bij me in de buurt zodat ik me veilig voel.

Doe me aan een riem en laat me jouw huis zien. Laat me snuffelen en rondkijken.
Ik ga er vanuit dat je me weg houdt uit bepaalde ruimtes in jouw huis totdat ik heb laten zien dat je me kan vertrouwen dat ik niet aan je meubels of kleding kauw of je huis als toilet gebruik.

Laat me niet alleen buiten in je tuin of los van mijn riem.
Ik heb lange tijd in een opvang gewoond en het kost me tijd om te realiseren dat jij mijn nieuwe familie bent en dat dit mijn nieuwe thuis is. Als we gaan wandelen, laat me niet van mijn riem totdat we goed aan elkaar gewend zijn en ik veilig bij je in de buurt wil blijven. Laat me niet alleen in de tuin of in een veld omdat ik niet weet dat de opvang niet gewoon om de hoek is en ik misschien in de verleiding kom om mijn vrienden en de opvang te gaan zoeken.

Geef me een eigen speciale plek waar ik kan rusten en weet dat ik veilig ben.
Maak alsjeblieft de huisregel dat als ik op mijn eigen speciale plek ben, niemand me stoort en andere dieren bij mij weg gehouden worden. Ik waardeer het als je mijn plek comfortabel maakt en rustig, en dat je me iets te doen geeft als ik daar ben zoals een speeltje of iets om op te kauwen.  Dit is ook een goede plek om me mijn eten te geven totdat ik me rustig genoeg voel met anderen om me heen. ALSJEBLIEFT, STOP ME NIET IN EEN GESLOTEN BENCH! Ik ben niet gewend om opgesloten te zitten en zal dit niet prettig vinden. Laat me wennen aan mijn nieuwe omgeving zonder me op te sluiten.

Geef me de eerste weken de voeding waaraan ik gewend ben.
Verander niet ineens mijn voeding. De stress van een nieuw thuis maakt mijn maag ongelukkig als ik ook nog nieuw eten krijg. In de opvang kreeg ik droogvoer. Natuurlijk vind ik een beetje vlees erdoor gemixt heerlijk en kijk ik uit naar al het lekkers dat ik ga krijgen gedurende de periode dat ik langzaam wen aan mijn nieuwe eten.

Start direct met de routines die ik moet volgen.
Neem me mee naar buiten om te plassen en te poepen, steeds door dezelfde deur en naar dezelfde plek. Doe dit regelmatig zodat ik snel leer waar ik naar toe moet gaan om aan te geven dat ik nodig moet en ik geen ongelukjes krijg in ons huis. Start direct met routines zoals waar ik 's nachts zal slapen en wat ik moet doen als jij eet. Laat me alsjeblieft weten hoe braaf ik ben als ik iets goed doe.

Laat kinderen zien hoe ze vriendelijk met me om moeten gaan en zorg dat je altijd in de buurt bent om te garanderen dat we ook echt vriendelijk met elkaar omgaan.
Honden zoals ik, die opgegroeid zijn in een opvang of op straat, zijn vaak niet gewend om bij kinderen in de buurt te zijn. Houdt kinderen die bij me in de buurt zijn altijd goed in de gaten en laat kinderen nooit bij me in de buurt als ik eet. Soms ben ik te enthousiast of te moe en vergeet ik mijn goede manieren, net als kinderen dat ook kunnen. Hou ons beiden dus goed in de gaten en scheidt ons van elkaar als één van ons zijn manieren vergeet.

Laat me de eerste twee weken thuis zodat ik geen nieuwe mensen en honden hoef te ontmoeten, of om moet gaan met nieuwe plekken en activiteiten.
Ik weet dat je me wil delen met familie en vrienden, maar dat zal even moeten wachten. Ik moet me eerst ontspannen en helemaal thuis bij jou voelen. Mij verbonden voelen met jou, zowel op momenten dat ik dat wil als op momenten dat jij dat wilt. Stop niet te veel stress in mijn vat.
Als onbekenden bij ons thuis komen, vertel ze dan alsjeblieft dat ze mij met rust moeten laten. Op het moment dat ik besef dat ik veilig ben, kan ik langzaam aan andere mensen en honden worden voorgesteld, maar altijd vanuit mijn eigen keuze of ik wel of niet in contact met ze wil komen.
Als ik verlegen ben, zal je me geleidelijk aan nieuwe personen, dieren en plekken moeten laten wennen. Mensen kunnen mij eventueel kleine lekkere beloningen geven of rustig naar me toe gooien (bijvoorbeeld kleine stukjes gekookte kip). Je kan kinderen vertellen dat ik als een onbekende ben uit een ander land die jouw taal niet begrijpt, die niet weet hoe dingen horen te gaan, die hulp nodig heeft om nieuwe regels te leren begrijpen en dat je mij dit aan het leren bent. Het kan een tijd duren voordat ze misschien met me kunnen spelen.
Als je tekenen van stress of angst bij me ziet, haal de trigger dan rustig bij me vandaan of maak de afstand tussen mij en de trigger zo groot dat ik kan ontspannen. En wacht alsjeblieft totdat ik helemaal ontspannen ben. Sta rustig bij mij, aai me niet of probeer me niet overdreven te kalmeren. Ik zou dat verkeerd kunnen interpreteren en denken dat je me beloond voor het bang zijn. Praat rustig tegen me en blijf kalm terwijl je me verzekert dat alles goed is.

Rescue druppels van Bach zijn goed om te gebruiken.
Een paar druppeltjes per dag kunnen mij helpen te ontspannen. Het is geen drugs en helemaal veilig.
Het heeft een rustgevend effect. Het was oorspronkelijk voor mensen bedoeld, maar er is nu ook één speciaal voor huisdieren.

Heb geduld! Besef dat ik wil doen wat goed is: ik weet alleen niet altijd hoe dat moet.
Neem me eventueel mee naar een trainingscursus. Als je problemen met mijn gedrag hebt, zoek dan alsjeblieft goede begeleiding. Met jouw hulp kan ik dit! Dan kan ik de rest van mijn leven bij jou blijven.

-Nori-

Ps. Het gaat heel goed met mij. Ik woon nu 1,5 jaar in Nederland en ik ben steeds minder bang.
Mensen die ik goed ken daar knuffel ik graag mee, maar onbekende mensen en honden vind ik nog best spannend. Buiten zijn vind ik heerlijk en Cho Cho is mijn beste vriend! We spelen elke dag samen.

Belangrijk!
* Gebruik de eerste weken een dubbele lijn, 1 lijn aan de halsband en 1 lijn aan een tuig. Een tuig waar een hond niet uit kan ontsnappen is de Webmaster Harness van Ruffwear.
* Zorg dat zowel de halsband als het tuig een penning heeft met jouw telefoonnummer erop.

Tekst: Marleen 2016
Foto: Marleen

Meer lezen:
- From Hell To Heaven: Little Nori’s Dream Comes True
- soidog.org
- Rescue Pets
- NDG registreert chipnummers voor huisdieren